Bilet peronowy
Bilet peronowy, pot. peronówka[1] – dokument uprawniający posiadacza do przebywania na peronie dworcowym, niedający jednak prawa do podróży koleją. Obecnie takie bilety obowiązują w Rumunii i Serbii. W Polsce bilety peronowe były koloru różowego, były to bilety kartonikowe systemu Edmondsona. Obowiązek ich posiadania zniesiono w latach 80. XX wieku.
Celem istnienia biletów peronowych jest uzyskanie przez zarządcę infrastruktury kolejowej środków na utrzymanie obiektów dworcowych oraz zapobieganie korzystaniu z dworcowych obiektów przez bezdomnych. Bilety peronowe do II wojny światowej były używane w niemal całej Europie.
Uwieczniono je także w anegdocie, w której autorstwo zdania „niemieccy towarzysze ruszą do ataku na stację kolejową tylko wtedy, gdy przedtem wykupią bilety peronowe” przypisuje się niekiedy Leninowi[2]. O biletach peronowych jako przejawie absurdalności przepisów w PRL pisał Jacek Fedorowicz w książce W zasadzie ciąg dalszy, gdzie przedstawił je jako uciążliwą fikcję.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Słownik języka polskiego. [dostęp 2013-04-09]. (pol.).
- ↑ Marek Zając: Scenariusz bez alternatywy. Tygodnik Powszechny. [dostęp 2011-05-07].